TY - JOUR ID - 149561 TI - واکاوی حوزه معنایی «عُلُوّ» در قرآن کریم با محوریت واژه «عالین» و انطباق آن با خمسه طیّبه JO - شیعه پژوهی JA - JSS LA - fa SN - 2423-4125 AU - عشریه, رحمان AU - میرزینلی, سید فضل الله AU - عشریه, حامد AD - دانشیار دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم، قم، ایران AD - دانشجوی دکتری تفسیر تطبیقی، دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم، قم، ایران AD - دانش‌آموخته سطح چهار حوزه علمیه، قم، ایران Y1 - 2022 PY - 2022 VL - 8 IS - 22 SP - 159 EP - 183 KW - عُلُوّ KW - عالین KW - خمسه طیبه (ع) KW - ملائکه مهیمین DO - N2 - واژه «عُلُوّ» و مشتقاتش در قرآن کریم همواره با دو رویکرد ممدوح و مذموم به کار رفته است. این واژه با معنای ممدوحیت با مفاهیمی چون «اسماء و صفات الاهی»، «پیامبران»، «فرشتگان مقرب» و با معنای مذمومیت با مفاهیم «استکبار»، «ظلم»، و «فساد» مرتبط است. در این پژوهش واژه «عالین» که در آیه 75 سوره ص و در ماجرای سجده‌نکردن ابلیس بر حضرت آدم (ع) به کار رفته، به روش توصیفی‌تحلیلی با دو رویکرد معناشناسانه و نیز حوزه مباحث فلسفی‌کلامی ارزیابی شده است. برخی واژه «عالین» را فقط از جنبه معناشناسانه و به گونه وصفی و همسو با مفهوم «استکبار» معنا کرده‌اند، برخی دیگر علاوه بر رویکرد معناشناسانه، به شواهد ادبی و روایی نیز توجه کرده و در نتیجه آیه را در سیاق مدح دانسته و خمسه طیبه (ع) و ملائکه مهیمین را مصادیق «عالین» دانسته‌‌اند. بر اساس این دیدگاه، عالین افراد حقیقی دانسته شده‌اند که دارای مرتبه‌ای عالی‌تر از ملائکه مأمور به سجود در برابر آدم بوده‌اند و امر به سجود به آنان تعلق نگرفته است. این دیدگاه به سبب برخورداری از ادله و شواهد بیشتر نسبت به دیدگاه اول از استحکام و اتقان بیشتری برخوردار است. UR - https://shia.urd.ac.ir/article_149561.html L1 - https://shia.urd.ac.ir/article_149561_f81dabcd3d80d2c686d5ed4b3074c927.pdf ER -