TY - JOUR ID - 111605 TI - بررسی و تحلیل مناسبات شاهان صفوی با اقلیت مسیحی در ایران؛ دوره ضعف و زوال JO - شیعه پژوهی JA - JSS LA - fa SN - 2423-4125 AU - مسیحا, عباس AU - زندیه, حسن AD - دانشگاه ادیان و مذاهب AD - هیات علمی گروه تاریخ دانشگاه تهران Y1 - 2017 PY - 2017 VL - 3 IS - 10 SP - 93 EP - 112 KW - کلیدواژه‌‌ها: اقلیت‌های دینی KW - حکومت صفوی KW - صفویه KW - مسیحیان KW - ارمنیان DO - N2 - چکیده صفویه، نخستین حکومت شیعی اثنا‌عشری مستقل و فراگیر و اولین آزمون دولتی شیعی و اولین صحنه ورود تقریبی علما به سیاست و حکومت است. نحوه تعامل این دولت با اقلیت‌های دینی غیرمسلمان یکی از مسائل و ابهامات دوره مذکور است. مهم‌ترین اقلیت دینی از حیث تعداد و جایگاه، مسیحیان بودند. در نوشتاری دیگر دوره نخست حکومت صفویه تحت عنوان «دوره اقتدار و تثبیت» بررسی شد. این پژوهش تعامل و رویکرد حکام در دوره دوم حکومتی، یعنی دوران ضعف و زوال و گسترش تعصب مذهبی بعد از شاه‌عباس تا زمان انقراض، را بررسی می‌کند و به این پرسش‌ها پاسخ می‌دهد که: نحوه تعامل حکام صفوی با مسیحیان چگونه بوده و از چه الگوها و متغیرهایی تبعیت می‌کرده است؟ و آیا این رویه یکسان یا متفاوت و منعطف بوده ‌است؟ روش تحقیق تحلیلی‌توصیفی است و با مطالعه منابع تاریخی و تحلیل‌ها و مطالعات مستشرقان متأخر و صاحب‌نظران داخلی انجام شده است. به نظر می‌رسد روند تعامل با اقلیت مسیحی یکسان نبوده و در سال‌های پایانی حکومت صفوی به دلیل ضعف حکومت و قدرت درباریان و علما، سخت‌گیری و ناملایمات افزایش یافته باشد. UR - https://shia.urd.ac.ir/article_111605.html L1 - https://shia.urd.ac.ir/article_111605_4d122bfa2a7ef88780821969b752958c.pdf ER -