چکیده تاریخنگاری اسلامی محصول تلاش همگانی مسلمانان است که از همان سدههای نخست آغاز شده و با گرایشها، رویکردها و شیوههای متفاوت بالنده شده است. در این میان، اصحاب امامان (ع) نقش بسزایی ایفا کردند. اصحاب امام هادی (ع) نیز از اقوام و طوایف متفاوت، با گرایشهای فکری مختلف به تاریخنگاری در شاخهها و سطوح مختلف پرداختند و آثار پیشینیان را توسعه و استمرار بخشیدند. پژوهش حاضر نگرش و نگارش این افراد را با رویکردی علمی_تحلیلی، بررسی میکند. این مقاله با استفاده از شیوه تاریخی و مقایسه آثار، براساس منابع و اسناد مکتوبِ موجود، جایگاه و نقش آنان را با توجه به گونههای فکری و نگارشی آنان و ریزموضوعات مورد اهتمام در تاریخنگاری، بررسی کرده و سرانجام با آمیزهای از توصیف نقلی و تحلیل عقلی چنین یافته است که آنان بدون در نظر داشتن تفکر قبایلی یا منطقهای و حتی دریافت دستور یا سفارشی از امام هادی (ع)، استمراربخش حرکت تاریخنگاری بودند و در اندک مواردی بنیانگذاری یا توسعهبخشی کردهاند. بیشتر این آثار در گذر زمان و به سبب نداشتن نوآوری، شهره نشدن در جامعه اسلامی و پاسخگو نبودن به نیازهای علمی و فرقهای دستخوش فراموشی شدهاند.